De maand december is gevuld met allerlei mooie tradities. Van het kinderfeest met Sinterklaas en Zwarte Piet, tot Kerstmis met familie en vrienden. Traditioneel wordt het jaar afgesloten met vuurwerk. Een andere traditie die er de afgelopen jaren insluipt is de heftige discussie over tradities. Daar zou ik heel veel over kunnen zeggen. Als gemeenteraadslid kun je echter niets doen aan de zwartheid van Piet en de christelijkheid van Kerstmis. Dat vind ik domweg niet mijn taak. De veiligheid rondom Nieuwjaar is daarentegen wél een verantwoordelijkheid van de gemeente.

Persoonlijk vind ik vuurwerk een mooie traditie. Je telt af tot middernacht, steekt je pijlen en potten af en wenst de buren een gelukkig Nieuwjaar. Voor sommigen is ‘Het is een traditie’ geen argument. Daar ben ik het als christendemocraat niet mee eens. Tradities zorgen voor momenten waarop we mensen ontmoeten buiten ons eigen groepje. Op vaste tijden in het jaar worden jij en ik eraan herinnerd dat we deel zijn van ‘een groter wij’. Dat betekent echter niet dat tradities nooit kunnen veranderen.

Ouderen en mensen met een verstandelijke of lichamelijke beperking hebben simpelweg last van vuurwerk. Ze schieten in de stress, worden overprikkeld en hebben pijn door de knallen. Dieren raken helemaal in paniek omdat ze niet weten wat er gebeurt. Nu zijn er genoeg ouderen en mensen met een beperking die geen vuurwerkverbod willen. De redelijke vraag die ze echter wél stellen is om alleen vuurwerk af te stekken op Oudjaarsavond tussen 18:00 uur en 02:00 uur. Dan kunnen mensen zich er op voorbereiden en weten ze wanneer het weer voorbij is. Daar komt nog bij dat brandweerlieden, ambulancemedewerkers, politieagenten en assistentiehonden vuurwerk naar hun hoofd krijgen, dat ook nog steeds zwaarder wordt. Dat is niet normaal en daar moet de (lokale) politiek iets aan doen. Vuurwerkliefhebbers, waar ik er één van ben, kunnen deze problemen niet negeren.

De gemeenteraad is één van de plekken om te werken aan oplossingen. Mijn CDA-collega’s en ik hebben daarom verschillende voorstellen gedaan. Ten eerste heeft het CDA, samen met andere partijen, gepleit voor vuurwerkvrije zones. De burgemeester vond het een goed idee. Vanaf dit jaar zijn er daarom vuurwerkvrije zones rondom verzorgingshuizen in alle kernen, de kinderboerderij en het dierenasiel. In die zones is het verboden om vuurwerk af te steken en overtreders krijgen een boete. Daarnaast heb ik kluisjescontroles voorgesteld namens het CDA. De politie heeft de kluisjes op alle scholen gecontroleerd op vuurwerk. Hierdoor zijn verschillende stukken illegaal vuurwerk gevonden en afgepakt.

Natuurlijk snap ik dat hierdoor niet alle problemen verdwijnen. Het zijn kleine eerste stapjes naar een oplossing. De vuurwerkvrije zones moeten worden gecontroleerd en de kluisjescontroles gaan niet ál het illegale vuurwerk vinden. De overheid moet het goede voorbeeld geven, maar we hebben allemaal een verantwoordelijkheid. Steek daarom geen vuurwerk af als het niet mag. Mensen hebben daar last van. Heb respect voor vuurwerkvrije zones en natuurgebieden. Ze zijn er met een reden: kwetsbare mensen en dieren te beschermen. Let goed op je eigen kinderen, broers en zussen. Vuurwerkoverlast kun je niet afschuiven op de buren of op mensen uit een andere buurt die je nooit ziet. We moeten ook naar onszelf kijken.  Als we allemaal rekening houden met elkaar, dan weet ik zéker dat Oud & Nieuw een knalfeest kan zijn. Voor iedereen! Dat wens ik iedereen ook toe.

Gezegend Nieuwjaar!

Jos van Ginneken

De campagne is in volle gang. Dagelijks ga ik de straat op, organiseer ik evenementen of folder ik deur aan deur voor mijn CDA-campagne. Op 15 maart hoop ik verkozen te worden in de Tweede Kamer. Daar wil ik opkomen voor Zeeland en Zeeuws-Vlaanderen. Opkomen voor gezinnen in armoede en voor ouderen die niet meer de zorg krijgen die ze verdienen. Mijn hele campagne is gebouwd op de gedachte dat het wél anders kan in Nederland. Dat als we de mensen moeten helpen die het écht nodig hebben. Dat doe ik als vrijwilliger bij het Leger des Heils en als politieker voor het CDA.

Soms lijkt de koffietafel van het Leger des Heils ver weg. Dan is het even niet gezellig. Politiek kan soms hard zijn en politici nog harder. Dat merk ik nu ik als eenentwintigjarige mee mag doen met de landelijk verkiezingen. Mensen gaan je opeens anders behandelen. Ze schelden je uit omdat je een van ‘’hen’’ bent, ‘de hoge heren’. Dagelijks krijg ik via sociale media anonieme doodsbedreigingen. Mensen zetten nare en persoonlijke reacties. Ze vallen me aan op mijn leeftijd, mijn meningen en mijn geloof.

Naast alle anonieme bedreiging merk ik ook dat de campagne steeds meer aandacht van andere partijen krijgt. De huidige Zeeuwse Kamerleden van PvdA en VVD huize klampen zich krampachtig aan het pluche vast. Jarenlang zijn ze Zeeland vergeten. Onze voorzieningen verdwenen, de zorg is gesloopt en duizenden kinderen groeien op in armoede. Als jonge CDA-politicus wil ik dat anders. Ik wil een stem geven aan de mensen die nu niet gehoord worden. Constant word ik op sociale media lastiggevallen door ‘’trollen’’. Gescheld en gemene opmerkingen vliegen me op de oren.

Daar sta je dan, daar sta ik dan. Met een stapeltje folders in mijn hand en een CDA-sjaal om. Er komt een mevrouw aanlopen die ik ken van de voedselbank. Ze neemt enthousiast een folder aan en zegt ‘Ik ga op jou stemmen hoor!’. Dan kijk ik om me heen. Daar staat mijn vriendin Amber die me geweldig helpt bij de campagne. Daar staan mijn CDA-collega’s uit de gemeenteraad die gemotiveerd voor me folderen. Daar staan de honderden mensen voor wie ik het doe. Dát is het moment waarop ik weet dat wij succesvoller zijn dan alle arrogantie van de andere partijen. Dat wij groter zijn dan de haat tegen jouw en mijn sociale verhaal. Dat jouw en mijn campagne sterker gaat zijn dan wat ‘’zij’’ er ooit tegenin kunnen brengen. Wij gaan winnen!

Jos van Ginneken