Jos van Ginneken (CDA)
  • Blog

Corona en de lege raadszaal

12/27/2020

0 Comments

 
Picture
Toen begin dit jaar het coronavirus in Nederland uitbrak veranderde er in korte tijd voor ons allemaal héél erg veel. Niet meer naar school, geen bezoekje meer aan oma en opa, zoveel mogelijk thuiswerken en kerken, buurthuizen en sportclubs sloten de deuren. Op de televisie keken we naar persconferenties waar nieuwe maatregelen werden afgekondigd. De maatregelen kwamen voor mij even onverwacht als voor iedereen. 'Is dit het juiste moment om politieke vragen te stellen of een debat aan te vragen?' heb ik me een paar keer afgevraagd.

Het begin van de crisis was geen moment om eens rustig te gaan zitten debatteren. Het was pompen of verzuipen. Met een stuk of achtendertig kapiteins (alle raadsleden, wethouders én de burgemeester van Terneuzen opgeteld) kun je ook geen schip besturen in een storm. Daarnaast moesten we als gemeenteraad op zoek naar een andere vergaderlocatie waar we anderhalve meter afstand konden houden. Gelukkig vonden we een plek op het podium van het Scheldetheater waar we nu nog steeds veilig bij elkaar kunnen komen voor de raadsvergaderingen. Al hoop ik dat we natuurlijk snel weer plaats moeten maken voor het échte theater!

Na de eerste golf
Toen het aantal besmettingen in de zomer terugliep spraken steeds meer raadsleden zich uit voor een grotere rol van de gemeenteraad. We konden tot dan toe alleen achteraf zeggen wat we van het besluit van de burgemeester en de Veiligheidsregio vonden en niet met eigen ideeën komen. Dat gebrek aan debat was weinig democratisch. Het hele idee is namelijk dat de gemeenteraad de kaders stelt en het college van burgemeester en wethouders daarna binnen de lijnen van de gemeenteraad haar beleid kan uitvoeren. Soms wil je als raadslid die lijnen heel nauw tekenen en soms is het goed om meer bewegingsvrijheid te geven.

Er is nog een andere reden dat ik debat vooraf belangrijk vind. Dat is omdat het voor iedereen vooraf duidelijk maakt wat de regels zijn en wie de besluiten neemt. Om dat helder te krijgen heb ik schriftelijke vragen gesteld aan het college van B&W. Daarin vroeg ik om een gedetailleerde uitleg van de besluiten rondom corona die genomen kunnen worden en wie die mocht nemen. Daarnaast wilde ik weten welk draaiboek het college van B&W of de Veiligheidsregio zélf had voor het opschalen en afbouwen van maatregelen. Wanneer grijpen we dan in met extra maatregelen? Wanneer schroeven we ze lokaal weer terug om zo niet langer dan noodzakelijk de vrijheid van inwoners en ondernemers te beperken?
​
We mogen als Terneuzen denk ik trots zijn op hoe onze burgemeester zijn werk doet als voorzitter van de Veiligheidsregio. Transparant en open voor vragen zoals hij ze nu al een hele tijd wekelijks beantwoord bij lokale omroep GO-FM. Daarnaast hebben we op mijn voorstel een maandelijks ‘coronavragen-moment’ op de agenda van de gemeenteraad gezet. Zo konden we de burgemeester en wethouder bevragen over de acties van de Veiligheidsregio en de GGD. Tijdens zo’n vragenmoment heb ik gepleit voor méér testlocaties in Zeeuws-Vlaanderen toen er alleen nog maar een locatie in Terneuzen was deze zomer. Gelukkig hoeven nu ook inwoners van Sluis en Hulst minder ver te reizen om zich op corona te laten testen.

Democratische uitlaatklep
Toen ik voor het eerst aan deze blog begon was de eerste golf nét achter de rug. Het was een verwarrende tijd geweest met meer vragen dan antwoorden. Als gemeenteraadslid is dat moeilijk. Je kunt de burgemeester en wethouders moeilijk vragen stellen als zij óók geen antwoord weten. Dat is nu anders. We leren steeds meer over het virus. Mensen uiten zich ook steeds feller. In de politiek moet ruimte zijn voor vragen én voor het antwoord daarop, zeker als het gaat om de coronamaatregelen.

In de gemeenteraad proberen mijn collega’s en ik de stemmen en meningen van de inwoners te verwoorden. Als mantelzorger ben ik erg voorzichtig met corona. Wat mij betreft hadden we zelf eerder lokale maatregelen genomen zoals een mondkapjesplicht in gemeentelijke gebouwen. Daarnaast staan collega’s die voorstellen deden over het toch eerder of anders opengaan. En dat is positief. Het politieke debat, óók lokaal, is een uitlaatklep van het maatschappelijke debat. Het geeft een plek voor allerlei verschillende meningen en ideeën. Ook nu het aantal besmettingen en patiënten weer oploopt in de tweede golf. Liever heb ik een gemeenteraad met meningsverschillen die zoekt naar oplossingen voor onze inwoners en ondernemers in deze moeilijke tijd, dan een lege raadszaal met enkel het geluid van pannengekletter en fluitjes op de achtergrond.

Jos

Picture
0 Comments

Algemene Beschouwingen 2020

11/14/2020

0 Comments

 
Picture
Voorzitter,

Begin dit jaar werd onze wereld opeens heel klein. Onze vrienden en familie zagen vanachter het keukenraam of via ZOOM. Wat zou er gaan gebeuren? Word ik of een van de mensen dicht bij mij ziek? Hoe moet het verder met mijn onderneming, mijn levenswerk? Kan ik mijn studie nog afmaken en wat gebeurt er daarna? Vragen die aan iedere keukentafel wel een keer voorbij zijn gekomen dit jaar. Vragen waar de overheid en de politiek niet zomaar een antwoord op heeft en we hebben ook geen toverstokje om alle problemen te laten verdwijnen.

In deze beschouwingen zou ik namens mijn partij tóch een begin van een antwoord willen geven op de vraag die veel mensen zichzelf stellen; Hoe nu verder?

Tijdens eerdere debatten van gemeenteraad viel geregeld de zinsnede ‘Als mensen écht hulp nodig hebben, dán moeten ze het krijgen. Dan moeten we ook extra geld uit durven geven’. Dat moment is nú! De komende jaren zullen we als gemeente meer moeten doen dan we gepland hadden op het gebied van de bestrijding van schulden en armoede, we moeten doorgaan met investeringen in projecten zoals gebouwen, infrastructuur en de openbare ruimte om bedrijvigheid in onze gemeente op gang te houden én we zullen meer en intensiever moeten samenwerken met bedrijven, onderwijsinstellingen en andere overheden om duurzame en groenere werkgelegenheid veilig te stellen voor de toekomst.

Daarnaast zullen we als overheid harder ons best moeten doen om een betrouwbare partner te zijn voor burgers en bedrijven. De afgelopen jaren zijn er verschillende dossiers geweest waar door miscommunicatie, lakse handhaving of een gebrek aan visie en aansturing inwoners en bedrijven in langlopende conflicten met elkaar óf de gemeente en onze uitvoeringsorganisaties terecht zijn gekomen. Juist in crisistijd hunkeren mensen naar een voorspelbare en betrouwbare overheid. Alleen met nieuw vertrouwen kunnen we op een geloofwaardige manier onze handhavers op pad sturen. Of het nou gaat om de aanpak foutparkeerders of de Beelen Groep.

Hoewel er nog veel werk te doen is zijn we als CDA’ers onverminderd trots op onze gemeente. Ook in deze moeilijke tijd worden door inwoners en lokale ondernemers met veel flexibiliteit en aanpassingsvermogen activiteiten georganiseerd. Er gebeuren dingen in onze gemeente die het promoten waard zijn. We willen het college en de ambtelijke organisatie dan ook complimenteren hoe zij in deze eerste crisisperiode, op veilige afstand, dichtbij inwoners zijn blijven staan. Van de uitvoering van de compensatieregelingen voor ondernemers tot de organisatie van noodopvang voor kinderen voor wie thuis geen veilige plek is.

We moeten Terneuzen op de kaart blijven zetten als hét centrum voor economische ontwikkeling, de béste woonomgeving voor iedereen en de leukste plaats om Haven, Water en Centrum te beleven. Nu we niet meer ver op reis kunnen komen hopelijk steeds meer mensen erachter dat een drankje net zo lekker, zo niet lekkerder is, op het terras in Axel als aan het zwembad in een of ander resort ver weg.

Een sterk, betrokken en vitaal Terneuzen blijft onze opdracht voor de komende jaren. In onze geschreven Algemene Beschouwingen kunt u lezen waar het CDA het komende jaar aandacht blijft vragen en waarover we nog met voorstellen zullen komen. We hopen dat het college van burgmeester en wethouders zaken in onze algemene beschouwingen heeft gezien waar ze proactief mee aan de slag gaat. Daarnaast nodigen we alle partijen in de gemeenteraad uit om samen te werken rondom onderwerpen die belangrijk zijn voor onze inwoners.

Afsluitend wil ik namens de CDA-fractie alle ambtenaren, bodes en griffiemedewerkers bedanken voor de ondersteuning in dit afgelopen jaar. Burgemeester, bedankt voor uw leiderschap. Een speciaal woord van dank voor de mensen van het Scheldetheater die ons hier zo warm welkom hebben geheten toen ook voor ons alles veranderde rondom ons werk. Richting college en raad zou ik afsluitend nog willen zeggen; weet dat er veel mensen in Terneuzen op ons rekenen, tot God voor ons bidden én klaar staan om sámen met ons te bouwen aan een gemeente die sterker uit deze crisis komt.

Dankuwel!

0 Comments

Jeugdzorg(en)

2/8/2020

0 Comments

 
Picture
Wanneer het in een gezin helemaal uit de hand loopt komt de jeugdbescherming in beeld. We hebben het hier over mishandeling, misbruik en verwaarlozing. Zaken waar de jeugdrechter een uitspraak moet doen om zorg op te leggen. In Zeeland is Intervence verantwoordelijk voor de hulp en ondersteuning als dat gebeurt. Iedere gemeente is wettelijke verplicht om een contract te hebben met een organisatie die jeugdbescherming biedt. Voor de gemeente Terneuzen, net als alle andere Zeeuwse gemeenten, is dat Intervence. Zij bieden de hulp en ondersteuning voor alle Terneuzense jongeren die te maken krijgen met de jeugdbescherming of via de rechter in de jeugdzorg terecht komen.
​
Doordat de Zeeuwse gemeenten hebben afgesproken méér te investeren in preventie om zo zware jeugdzorg en uithuisplaatsingen te voorkomen, is er minder werk voor Intervence. De organisatie is daar nog niet op ingesteld en draait dus ‘’verlies’’. Zelf vind ik verlies als het om zorgkosten gaat een nare term. Het gaat er echter omdat Intervence nog niet is ingesteld op haar nieuwe taken, en dat kost geld. De afgelopen raadsvergadering stond er daarom een voorstel op de agenda om nog eens extra geld aan Intervence te geven. In het voorstel werd de verwachting uitgesproken dat Intervence écht iets gaat doen aan de opzet en werkwijze van haar organisatie. Tijdens de voorbereidende commissievergadering werd echter pijnlijk duidelijk dat het hier alleen nog maar om goede voornemens ging. Er zijn nog geen concrete plannen om de jeugdbescherming anders aan te pakken. Dit terwijl er genoeg problemen zijn. 

Als ik spreek met ouders, jongeren, docenten en jeugdzorgmedewerkers hoor ik weinig goede verhalen over de jeugdbescherming. Gezinsmanagers en hulpverleners wisselen vaak en zijn soms slecht bereikbaar. Afspraken over bezoekregelingen van uithuisgeplaatste kinderen aan hun ouders worden niet nagekomen. Daarnaast zijn er wachtlijsten voor gezinnen die juist gráág aan de slag willen met hulpverlening. Nu al moeten andere jeugdzorgaanbieders zoals het Leger des Heils en Brievis bijspringen om hulpverlening over te nemen. Het wisselen van hulpverleners is een groot probleem voor jongeren in de jeugdzorg. Ze moeten steeds weer opnieuw hun verhaal doen. Zeker voor jongeren en kinderen die al vertrouwensproblemen en bindingsangst hebben is dit een probleem.

Dan sta je dus opeens als gemeenteraadslid voor een keuze. Stem ik tégen of vóór extra geld. Bij de stemming hebben we als CDA vóór gestemd. Dat deden we echter niet vol enthousiasme. Er lopen nog verschillende studies en onderzoeken naar de opzet van de jeugdreclassering en de jeugdbescherming. Daar kijk ik reikhalzend naar uit. Als gemeenteraadslid wil ik gráág aan de hand daarvan het debat aangaan met de wethouder en mijn collega raadsleden over de toekomst van de zware jeugdzorg in Zeeland. Zonder concrete plannen om de zorg aan de kwetsbaarste gezinnen te verbeteren, blijven we geld steken in hulpverlening die niet goed werkt. Dat geld zou ik als gemeenteraadslid véél liever steken in zorg die wél werkt voor de kinderen en jongeren die het écht nodig hebben.

De gedachte dat we met extra geld het probleem voor kwetsbare kinderen en jongeren oplossen is echter onvolledig. Er zijn concrete verbeterplannen nodig voor de jeugdbescherming en de jeugdreclassering in Zeeland. Denk bijvoorbeeld aan het toelaten van andere zorgaanbieders, het omgooien van de bedrijfsvoering van Intervence of minder regels vanuit de gemeente. Misschien heb je zelf óók ideeën. Laat ze zeker aan me weten! Zonder uitzicht op échte verandering voor de kwetsbaarste gezinnen in de jeugdzorg, zullen we als CDA-Terneuzen niet zomaar wéér instemmen met het trekken van de gemeentelijke portemonnee.

Jos

0 Comments

Vergeef ons onze schulden

11/16/2019

0 Comments

 
Picture
Schulden werken verlammend. Gezinnen die te kampen hebben met schulden stellen uitgaven uit en komen stil te staan. Als je moet kiezen tussen nieuwe winterkleding of eten op tafel is het besluit snel genomen. Dan nog maar een jaartje met een te kleine jas aan. De oorzaak van deze schulden loopt uiteen. Natuurlijk zijn er mensen die door eigen fouten in de financiële problemen komen. Als vrijwilliger bij het Leger des Heils hoor ik echter ook andere redenen. Denk bijvoorbeeld aan een scheiding, ontslag of ziekte van een familielid. Allemaal dingen waardoor er opeens minder geld binnen komt dan uitgegeven moet worden voor eerstelevensbehoeften. Ook ik ken het fabeltje van mensen die met een dikke auto naar de voedselbank zouden komen. Geloof mij, niemand gaat voor de lol naar de voedselbank en niemand leeft voor zijn plezier van een uitkering.
​
Wanneer mensen schulden maken, zullen ze die terug moeten betalen. Dat is geen spannende de stelling. De vraag is echter wel hoe je dat regelt. Als ik een betaling vergeet, krijg ik een nette maar strenge brief dat ik toch écht moet gaan betalen. Net als veel mensen maak ik het verschuldigde geld dan zonder problemen over. Als ik toch niet wil betalen wordt er een deurwaarder ingeschakeld die beslag legt op mijn loon en ervoor zorgt dat de zorgverzekeraar, ondernemer of belastingdienst netjes wordt betaald. Als het goed is, en hij zich aan de afspraken van zijn beroepsvereniging houdt, legt de deurwaarder geen beslag op mijn héle inkomen. Hij houdt rekening met vaste lasten zoals gas, water, licht, huur en zorgkosten. In de praktijk komt dat neer op 110% van de bijstandsnorm. Deze zogenaamde ‘beslagvrije voet’ is absoluut geen vetpot, maar genoeg om van rond te komen én de vaste lasten te betalen.

Voor mensen met een bijstandsuitkering gaat het bovenstaande nog té vaak niet op. Als de deurwaarder geconfronteerd wordt met een schuldenaar met een uitkering stapt hij naar de gemeente om beslag te leggen op de uitkering. Hij vraagt de gemeente om rekening te houden met de beslagvrije voet. Sommige gemeenten, het UWV en Sabewa berekenen de beslagvrije voet op een andere manier dan veel deurwaarders het doen. Door een andere rekenmethode komt de beslagvrije voet uit op 90% van de bijstandsnorm. Dat is dus minder geld dan bij de berekening van de deurwaarders. Deze berekening houdt geen rekening met vaste lasten waardoor de uitkeringsgerechtigde met schulden minder overhoudt. Overheidsinstanties maken dan een groter deel van de uitkering over aan de deurwaarders. Door dit verschil in berekening van de beslagvrijevoet kunnen de schulden zelfs nóg verder oplopen.

In gesprekken met bewindvoerders en uitkeringsgerechtigden met schulden hoorde ik dit probleem zo nu en dan langskomen. Deze schrijnende gevallen waren voor mij de reden om namens het CDA schriftelijke vragen te stellen aan het college van B&W. De regeltjes die we met zijn allen bedacht hebben, leiden tot problemen voor mensen met schulden. In mijn schriftelijke vragen heb ik het college opgeroepen om tafel te gaan met uitkeringsgerechtigden, hun bewindvoerders en deurwaarders. Het doel van dit overleg zou moeten zijn om afspraken te maken over een meer waarheidsgetrouwe beslagvrije voet. Eentje die rekening houdt met vaste lasten. Op die manier krijgen uitkeringsgerechtigden ademruimte. Geen keuze meer tussen het betalen van de huur of boodschappen doen. Daarnaast zorgt meer stabiliteit bij schuldenaars ervoor dat schuldeisers óók zekerder zijn dat ze hun geld terugkrijgen. Laten we mensen met schulden niet afstraffen, maar met méér maatwerk zorgen dat schuldenvrij zijn voor nóg meer gezinnen in zicht komt!

Jos van Ginneken

0 Comments

Ontnuchterend

8/3/2019

0 Comments

 
Picture
Toen ik net na mijn achttiende was verkozen tot gemeenteraadslid, ging mijn eerste werkbezoek aan de Anonieme Alcoholisten (AA). Niet lang daarna zou ik namens het CDA iets mogen zeggen in de gemeenteraad over jongeren en alcohol en ik wilde me zo goed mogelijk voorbereiden. Dat bezoek vond ik best een beetje spannend. Als vrijwilliger van het Leger des Heils wist ik dat ze samen kwamen in het kerkgebouw, zo legde ik ook contact met één van de lotgenoten. Toen ik er die avond heen fietste had ik nogal wat vooroordelen. Verslaving aan alcohol wordt door veel mensen gezien als iets dat zich afspeelt aan de rafelranden van de maatschappij. Iets voor zwervers en daklozen, niet voor nette hardwerkende mensen. Niets is minder waar. Aan tafel zaten huisvaders, mensen met een vaste baan en ouders met jonge kinderen. Dat werkbezoek vijf jaar geleden heeft indruk op me gemaakt. Alcoholisme is een probleem dat ons allemaal kan raken, en daarom moeten we ook goed ons best doen om verslavingen te voorkomen.

Mijn teleurstelling was dan ook groot toen ik een paar weken terug de Terneuzense cijfers over het naleven van de alcoholregels in 2018 zag. Kort samengevat, niet zo best. In cafés, sportkantines en slijterijen wordt maar in 16% van de gevallen om een ID-bewijs gevraagd. Ontnuchterende cijfers wat mij betreft. Dit betekent dat jongeren héél makkelijk aan drank kunnen komen. Als het zó makkelijk is voelt het niet alsof er iets mis is met drinken door minderjarigen. Los van de gezondheidsproblemen is het niet naleven van de regels rondom alcoholverkoop zo ook een sociaal probleem. Het wordt op deze manier gewoon dat je ruim voor je achttiende verjaardag aan drank kan komen. Je aan de regels houden hoort er wat dit betreft blijkbaar niet bij. Ondertussen is alcohol geen onschuldig goedje. Het levert hersenschade en andere gezondheidsproblemen op en daarnaast kun je er verslaafd aan raken.

Natuurlijk is niet iedere zestienjarige die stoer wil doen met een blikje bier een probleemdrinker. Het punt is alleen wel dat als minderjarigen drinken dat over het algemeen niet gebeurt waar hun ouders dat kunnen zien. En als ouders er niets van weten, of erger nog er niks om geven, dan worden ook de signalen van een beginnende verslaving niet opgepikt. Dát is wél een groot probleem, en dat begint allemaal met het feit dat het nu nog té makkelijk is om als minderjarige aan drank te komen in Terneuzen.

Zo ben ik nu weer terug bij een onderwerp waar het allemaal mee begon in de gemeenteraad, alcohol en jongeren. Via schriftelijke vragen heb ik het college van burgemeester en wethouders vorige week opgeroepen om in gesprek te gaan met horecaondernemers, supermarkten en sportclubs over de verkoop van alcohol en het naleven van de leeftijdsregels. Het feit dat maar in 16% van de gevallen een ID-kaart wordt gevraagd moet snel veranderen. Wat mij betreft doen we dat sámen met maatschappelijke organisaties, scholen en zorginstellingen. Wat mij betreft kunnen groepen zoals de AA daar ook een rol in spelen, met voorlichting op scholen. Je kunt nog zoveel folders drukken maar, de Anonieme Alcoholisten kunnen jongeren uit de eerste hand vertellen hoe vernietigend alcohol kan zijn. Mijn doel als CDA-raadslid is om er voor te zorgen dat volgend jaar vaker om een ID wordt gevraagd als mensen alcohol gaan kopen en we nóg beter samenwerken om jongeren weg te houden bij drank.

Jos van Ginneken​

0 Comments

Algemene beschouwingen CDA Terneuzen

7/8/2019

0 Comments

 
Picture
Voorzitter,

Dit is de eerste keer dat ik namens de CDA-fractie de algemene beschouwing mag houden. Een grote eer, maar ook wel een beetje spannend.

We mogen trots zijn op onze gemeente. Door inwoners en ondernemers worden vele activiteiten georganiseerd. Van de Boekweitfeesten in Zuiddorpe tot Terneuzen Speelstad hier op de markt. Er gebeuren dingen in onze gemeente en die zijn het promoten waard.
Bij al dit soort evenementen speelt de gemeente een faciliterende en aanmoedigende rol. Afgelopen jaar hebben we onder andere geïnvesteerd in de wegen rondom de Nieuwe Sluis, Citymarketing én de fysieke toegankelijkheid voor inwoners met een beperking. Het doel van dit alles is om Terneuzen op de kaart te zetten als hét centrum voor economische ontwikkeling
, de béste woonomgeving voor iedereen en de leukste plaats om Haven, Water en Centrum te beleven.


Om er voor te zorgen dat alle inwoners de komende jaren kunnen meeprofiteren van de economische groei en bedrijvigheid moeten we nog verschillende stappen zetten. Om te beginnen moet onze infrastructuur klaar worden gemaakt voor de toekomst. Mobiliteit en goede bereikbaarheid zijn belangrijk voor burgers en bedrijven. Of je nu een rolstoelgebruiker bent die met de bus wil, akkerbouwer die van oost naar west Zeeuws-Vlaanderen moet of met je collega’s richting DOW carpoolt. Al deze mensen moeten op een veilige en vlotte manier van A naar B kunnen komen. Dit vraagt om een brede visie op de verkeersstromen en knelpunten in onze gemeente.
​
De veranderingen in het sociaal domein zijn de twee grote uitdaging. Als Den Haag niet meer bij legt, en de gemeente niets doet ontstaan er tekorten. Die vormen een bedreiging voor de noodzakelijke begeleiding, zorg en ondersteuning voor kwetsbare burgers. We moeten daarom zaken durven benoemen die niet bij de zorgtaak van de gemeente horen. Zo hoort het organiseren van activiteiten als kaartclubs en speelmiddagen wat ons betreft thuis bij maatschappelijke organisaties. De vraag is wat noodzakelijk is, en wat ‘leuk is om te hebben’. Geld besparen is daarbij geen doel op zich, maar een manier om genoeg mindelen over te houden voor onze kwetsbaarste inwoners. Als CDA zullen we de keuzes daarin maken op basis van de taak, nee de plicht, die wij hebben om zorg te dragen voor mensen die het nodig hebben.

Naast deze twee onderwerpen zijn er natuurlijk nog andere zaken die van belang zijn voor een sterk, betrokken en vitaal Terneuzen. In onze geschreven algemene beschouwingen kunt u lezen waarvoor het CDA het komende jaar aandacht blijft vragen en waarover we nog met voorstellen zullen komen. Denk daarbij in het bijzonder aan de verdere vormgeving van de energietransitie. We hopen dat het college zaken in onze algemene beschouwingen heeft gezien waar ze proactief mee aan de slag gaat. Daarnaast nodigen we alle andere partijen uit om samen te werken rondom onderwerpen die we belangrijk vinden.

Afsluitend wil ik namens de CDA-fractie alle ambtenaren, bodes en griffiemedewerkers bedanken voor de ondersteuning in dit afgelopen jaar. Richting college en raad zou ik willen zeggen; weet dat er veel mensen in Terneuzen op ons rekenen, voor ons bidden én klaar staan om sámen met ons te bouwen aan een nog mooiere gemeente voor ál onze inwoners!

Dankuwel!


0 Comments

Scheiden zonder schade

4/5/2019

0 Comments

 
Picture
Met nog maar een half jaar huwelijk achter de rug, is scheiden misschien niet het eerste onderwerp om een blog over te schrijven. Toch is scheiden een onderwerp dat me bezighoudt, niet persoonlijk (wees niet bang Amber) maar wel politiek. Scheidingen spelen een grote rol bij problemen die ik tegenkom in de jeugdzorg. Ze kunnen een aanleiding zijn of juist een gevolg van zorgvragen van kinderen en jongeren. De afgelopen tijd heb ik me daar wat meer in verdiept.

Zo nu en dan hoor je de uitspraak ‘een op de drie huwelijken eindigt in een scheiding’ langs komen. Noem me grenzeloos naïef, maar ik hoop in de andere twee derde groep te zitten. Als ik naar onze trouwfoto’s kijk, zit ik soms nog steeds op een roze wolk. Natuurlijk weet ik dat het niet voor iedereen zo mag zijn. Een relatie hebben of getrouwd zijn is niet altijd makkelijk. Er kan ruzie of onenigheid zijn. Hoewel ik het belangrijk vind om Gods Zegen te vragen over mijn huwelijk, maak ik niemand wijs dat er in kerkelijke huwelijken nooit iets gebeurt. Het kan zelfs zó uit de hand lopen dat iemand wil scheiden. In gesprek met een bewoonster van een vrouwenopvang hoorde ik hoe dingen uit de hand kunnen lopen.

Natuurlijk, en gelukkig, loopt het niet in alle gevallen zó hoog op. Dat betekent echter niet dat alle stellen in staat zijn om zonder gedoe een relatieprobleem of scheiding op te lossen. Wanneer er dan ook nog kinderen in het spel zijn, kunnen ook zij mee worden getrokken in de ruzie. Hierdoor kunnen kinderen getraumatiseerd of beschadigd worden. Daarmee wil ik niet zeggen dat alle kinderen met gescheiden ouders in jeugdzorg terecht komen, gelukkig niet! Wat ik wél hoor van jongeren in de jeugdzorg, (pleeg)ouders, zorgmedewerkers en begeleiders, is dat de problemen vaak beginnen bij gedoe in het gezin. Dat kan gaan van chronische ruzie tot een vechtscheiding. Het komt ieder gesprek dat ik over de jeugdzorg heb weer terug. Een bijkomend problemen wat betreft scheiding en jeugdzorg is dat er vaak toestemming van beide ouders nodig is als een kwetsbaar kind of jongere een behandeling moet krijgen. Als één van de ouders uit wraakzucht dwars gaat liggen, komt de zorg stil te liggen. 

Hoe mensen hun relatie inrichten is géén zaak van de overheid. Getrouwd voor de kerk of samenwonend zonder officieel papierwerk, het kan én mag gelukkig allemaal. De overheid heeft daarentegen wél een taak om kinderen te beschermen en de best mogelijke zorg te geven als ze die nodig hebben. Daarvoor zijn sterke gezinnen nodig, of op zijn minst duidelijke afspraken als ouders gaan scheiden. Uit gesprekken met zorgverleners en gescheiden ouders en hun kinderen merk ik dat er nog véél te verbeteren is. Dat hoeft niet altijd met advocaten en procederen. Soms is een onpartijdige relatietherapeut of bemiddelaar al genoeg om stappen te zetten in het belang van de kinderen. Op dit moment kán er al wel mediation in worden gezet via de jeugdzorg. Dat kan wel alleen pas als het kind zelf óók zorg krijgt. Daarmee heb je de wrange situatie dat je ruziënde ouders pas kan begeleiden nadat het zo ver uit de hand is gelopen dat de kinderen zorg nodig hebben.

Volgens mij moeten we wanneer het fout begint te gaan in een gezin óók hulp kunnen bieden aan de ouders. Door preventief relatietherapie en bemiddeling in te zetten kun je problemen oplossen voordat ze erger worden. Sterke gezinnen en liefdevolle ouders zijn belangrijk voor de opvoeding van kinderen. Ook als kinderen om welke reden dan ook jeugdzorg of geestelijke gezondheidszorg nodig hebben, zijn ouders een belangrijke basis. Bij de inkoop van de jeugdzorg moet de gemeente Terneuzen daarom óók preventieve relatiehulp voor ouders inkopen. Als gezinnen daar zelf geen geld voor hebben, kan de gemeente bijdragen in de kosten zodat er een ouderschapsplan wordt geschreven. Daarin worden alle afspraken op een rijtje worden gezet.

Er wordt door de Zeeuwse gemeenten nu al gewerkt aan een project om scheidingsexperts in te zetten om ruziënde ouders én hulpverleners te helpen. Het is wél belangrijk dat deze experts goed bekend zijn bij alle organisaties die kwetsbare mensen helpen met dit soort problemen. Daarnaast moeten we nóg meer inzetten op problemen zo vroeg mogelijk oplossen. Als gemeenteraadslid wil ik me daar de komende tijd voor in gaan zetten. Het is misschien geen leuk onderwerp, maar als christendemocraat wil ik meebouwen aan sterke gezinnen. Als samenblijven alsnog, niet meer lukt dan moeten we meer doen om te zorgen dat er in ieder geval wordt gescheiden zonder schade.
​
Jos van Ginneken

0 Comments

Gaan en staan waar je wil

10/30/2018

0 Comments

 
Picture
Veel mensen hebben een eigen vervoersmiddel zoals een auto of fiets om te kunnen gaan en staan waar ze willen. Weer anderen kunnen gebruik maken van het openbaar vervoer. Er is echter een groep mensen waarbij dit allemaal geen optie is. Denk bijvoorbeeld aan mensen met een handicap óf ouderen die niet meer zelfstandig deel kunnen nemen aan het verkeer. Voor deze mensen moet de gemeente vervoer regelen in de vorm van Wmo-vervoer.

Het Wmo-vervoer wordt in onze gemeente Terneuzen georganiseerd door de Regiotaxi Hulst-Sluis-Terneuzen. Dit is een samenwerkingsverband dat het Wmo-vervoer inkoopt, de regels maakt én de ritten organiseert voor de Zeeuws-Vlaamse gemeenten. In het bestuur zitten wethouders uit Sluis, Hulst en Terneuzen én raadsleden uit de drie gemeenteraden. Sinds de afgelopen gemeenteraadsverkiezingen mag ik een van die bestuursleden zijn. De gemeenteraad van Terneuzen heeft mij verkozen en dat vind ik een grote eer.

Iedereen moet kunnen gaan en staan waar hij of zij wil. Dat is de missie waarmee ik in het bestuur van het Wmo-vervoer zit. Aan het begin van de maand is er bij gebruikers veel onduidelijkheid ontstaan. Tijdens de bestuursvergadering van Regiotaxi Hulst-Sluis-Terneuzen heb ik daar vragen over gesteld. Hieronder de drie belangrijkste vragen en antwoorden.

Prijs per rit
Eind september kregen de gebruikers van de Regiotaxi een brief. Daarin werden een hele lijst nieuwe regels aangekondigd. De belangrijkste daarvan was dat het zonesysteem werd afgeschaft. In plaats daarvan komt een prijs per kilometer. De brief, die ik zelf ook heb gelezen, was onduidelijk. Het idee is dat er binnen Zeeuws-Vlaanderen een verlaagt tarief geldt en voor ritten buiten Zeeuws-Vlaanderen, langer dan 30 kilometer, een hoger tarief. Je kunt alles nu ook nalezen op de website: https://www.regiotaxihulstsluisterneuzen.nl/.

Langere wachttijden voor rolstoelers
De afgelopen tijd ben ik door verschillende rolstoelgebruikers aangesproken. In de brief voor de gebruikers stond dat iedereen één uur van tevoren zijn of haar rit moet reserveren. Iedereen, behalve rolstoelgebruikers. Zij moesten opeens twee uur van tevoren bellen. Dat vond ik niet kunnen. Mijn vriendin Amber zit ook in een rolstoel. Ik weet dus hoeveel tijd en moeite het kost op ‘’spontaan’’ ergens naartoe te gaan. Tijdens de bestuursvergadering heb ik daarom mijn verbazing uitgesproken over de langere wachttijden voor rolstoelers. Toen bleek dat die langere wachttijd er eigenlijk niet was. Iedereen mag één uur van tevoren bellen. De twee uur in de brief was vooral omdat het dan makkelijker te plannen was met de rolstoelbussen. Gelukkig vonden de andere bestuursleden dat óók de omgekeerde wereld. Het gemak moet er zijn voor de gebruikers, dus iedereen mag gewoon één uur van tevoren reserveren.

Bagage
Van verschillende oudere gebruikers hoorde ik dat zij extra moesten betalen voor hun boodschappentas als zij de taxi gebruiken om van en naar de supermarkt te reizen. Zeker onhandig voor ouderen in kernen zonder supermarkt zoals Zuiddorpe, Biervliet en Zandstraat. Mag dat? Nee! De feitelijke regel is als volgt: Mensen mogen een hulmiddel, handtas én boodschappentas kosteloos meenemen. Voor extra bagage die je dan nog mee wil nemen moet extra betaalt worden. Dat lijkt me ook niet meer dan terecht.

Aan de ene kant ben ik blij dat er nu duidelijkheid is. Het is wel héél jammer dat zoveel gebruikers in onzekerheid hebben gezeten. Jammer, want voor veel ouderen en mensen met een handicap is de Regiotaxi de enige manier om mobiel te blijven. Op stap kunnen wanneer je zelf wil tegen een redelijke prijs is hét wapen tegen eenzaamheid.

Het Wmo-vervoer is absoluut nog niet perfect, er kunnen nog een héle hoop grote en kleine zaken verbeteren. Graag hoor ik van jou wat er beter kan! Dáár wil ik me als bestuurslid én gemeenteraadslid sterk voor maken. Zodat iedereen kan gaan en staan waar hij of zij wil.

Jos van Ginneken

0 Comments

In veilige handen

3/7/2018

0 Comments

 
Picture
Het heftigste bezoek dat ik als gemeenteraadslid af heb gelegd was aan een verslavingskliniek voor jongeren. Jongens en meisjes van mijn leeftijd, uitgeteld en verslagen op de bank in de gemeenschappelijke ruimte. Dat beeld en de gesprekken die ik met sommigen van hen mocht voeren heb ik nog steeds in mijn achterhoofd. Verhalen over gebroken gezinnen, over zwerven op straat en over die onstilbare drang naar een volgende ‘’fix’’. Andere jongeren daar vertelden juist over hoe liefdevol en begripvol hun ouders waren. Over ouders die achter hen bleven staan ondanks de verslaving. Ouders die toen hun kinderen geboren werden, ook niet hadden gedacht dat ze een afspraak met een behandelaar moesten maken om hun zoon of dochter te bezoeken.

Een paar weken na het indrukwekkende bezoek aan de verslavingskliniek was ik op kraamvisite bij vrienden. Dolgelukkig waren ze met hun kindje en terecht want het lachte van oor tot oor. Tijdens het bezoek kwam de kraamverzorgster ook langs. Liefdevol verzorgde ze het kindje en ondersteunde ze mijn vrienden. De liefde van de kraamverzorgster herkende ik. Het was dezelfde als van de behandelaars in de verslavingskliniek waar ik daarvoor was geweest. De kraamverzorgster en de behandelaar. Allebei werkten ze in de jeugdzorg. Het enige verschil was het toekomstperspectief van het kind dat ze behandelde.

De ervaring hierboven laat maar zien hoe divers ‘de jeugdzorg’ is. Het gaat niet alleen over zorg voor baby’s of alleen over verslaafde jongeren. Sinds enkele jaren is de gemeente Terneuzen verantwoordelijk voor de zorg voor álle kinderen en jongeren van nul tot drieëntwintig. Toen ik op mijn achttiende werd verkozen als raadslid vond ik dat een hele verantwoordelijkheid. Dat vind ik nog steeds. De meer je écht gaat kijken waar de gemeente allemaal over gaat, de meer je ziet hoe gigantisch het takenpakket in de jeugdzorg is. Zeggen dat ik het na vier jaar allemaal door heb zou ongeloofwaardig zijn. In die vier jaar heb ik echter niet stil gezeten wat betreft de zorg voor kwetsbare kinderen en jongeren. Als jongste gemeenteraadslid van Terneuzen heb ik me hun zorgen en problemen in het bijzonder aangetrokken. Voor mij zijn het namelijk meer dan ‘cliënten’, vaak zijn het mijn leeftijdsgenoten.

Ouders, jongeren, kinderen, kraamhulpen, professionals, directeuren, cliëntenvertegenwoordigers, pleegouders, broertjes, zussen, grootouders, ambtenaren en verslavingsdeskundigen. Allemaal heb ik ze gesproken. In kantoorpanden en instellingen maar nog veel vaker gewoon bij mensen aan de keukentafel. Soms om een voorstel voor de gemeenteraad voor te bereiden, soms om hun verhaal te horen en soms gewoon om even te praten. Juist omdat ik geen expert ben moet ik doorvragen om erachter te komen wat kwetsbare jongeren en kinderen nodig hebben. Aan de hand van die gesprekken deed ik voorstellen in de gemeenteraad of stelde ik schriftelijke vragen. Samen met mijn CDA-collega’s heb ik verschillende concrete zaken bereikt rondom jeugdzorg. Zo is de Kindertelefoon gered toen deze door onduidelijkheid bij de aanbesteding om dreigde te vallen. Verder worden behandelgroepen voor kwetsbare jongeren niet gesloten, ook als dat extra geld kost. Daarnaast krijgen jongeren in jeugdinstellingen nu netjes zak-en-kleedgeld via de gemeente. Samen met anderen heb ik me daarvoor ingezet en ik ben trots op het resultaat.

Dat betekent nog niet dat we er zijn, nog lange niet. De afgelopen jaren heeft de gemeente vooral nog moeten wennen aan de nieuwe jeugdzorg taken. Dat is niet altijd perfect gegaan en daar loop ik ook niet voor weg. Vanuit het CDA heb ik me altijd ingezet voor jongeren in de knel. Juist omdat ik geloof dat de jeugd de toekomst heeft. Dan moeten we er wel voor zorgen dat álle jongeren de kans krijgen om daar iets van te maken. Als ik de kans krijg ga ik graag nog vier jaar door als CDA-raadslid. De komende jaren wil ik inzetten voor het vergoeden van de pleegzorg tot 21 jaar. Zo krijgen jongeren in pleeggezinnen genoeg ondersteuning tijdens de onzekere tijd tussen zeventien en achttien jaar. In de tweede plaats wil ik graag samen met jeugdzorgorganisaties kijken of het mogelijk is om een jongerenhuis te openen in Zeeuws-Vlaanderen. Een jongerenhuis is een plaats waar jongens en meisjes leren op eigen benen te staan, huur te betalen en een baan te zoeken. In de derde plaats blijf ik kritische kijken naar alle voorstellen om ‘’bedden’’ in de jeugdzorg weg te bezuinigen. Al een aantal keer hebben zulk soort voorstellen op de agenda van de gemeenteraad gestaan. De belofte was dat als er meer thuis wordt behandeld, die bedden niet nodig zijn. Vanuit het CDA hebben we af kunnen dwingen dat plekken in instellingen pas verdwijnen als de jeugdzorg aan huis goed is geregeld.

De afgelopen vier jaar mocht ik bij allerlei mensen over de vloer komen. Jongeren en hun ouders deden hun verhaal en daarmee ging ik aan de slag. Dat blijf ik doen. Ook de komende raadsperiode wil ik sámen met mensen de jeugdzorg verbeteren. Hopelijk krijg ik op 21 maart bij de gemeenteraadsverkiezingen daar de kans voor. Kwetsbare kinderen en jongeren moeten in veilige handen zijn. Sámen met het CDA blijf ik me daarvoor inzetten.
Jos van Ginneken


Picture
0 Comments

Zie je mij wel?

2/2/2018

0 Comments

 
Picture
Luid blaffend sprong Bikkel op schoot. Voordat ik hem weg kon duwen gaf hij me een likje. Sandra en Herman vonden het prachtig. Een gemeenteraadslid bij hen op de bank. We kennen elkaar nu al een paar jaar en iedere keer voelt het weer als thuiskomen. Hartstikke gezellige mensen die de uitspraak 'Een rommelig huis is een gezellig huis' tot een levensstijl hebben verheven. Als ik bij Herman en Sandra op bezoek ben komt dat meestal door "de formulieren". De formulieren voor Hermans scootmobiel, voor Sandra's dagbesteding of voor een nieuw huisje. Die formulieren zijn moeilijk want Sandra en Herman zijn licht verstandelijk beperkt.
 
Bij mensen met een verstandelijke beperking denk je misschien al snel aan Tragel, Gors of Arduin. Mensen met Down die volgens sommigen de hele dag kwijlend in een rolstoel zitten. Dat beeld klopt niet. Kinderen met een zware verstandelijke beperking hebben óók dromen, toekomstplannen en de capaciteit om nieuwe dingen te leren. Zo gaan mensen met een zware verstandelijke beperking bijvoorbeeld ook naar school. Mijn moeder geeft muziekles op een speciale school in Zaamslag. Vol trots verteld ze over hoe ze een jongen gitaar heeft leren spelen. Dat alle snaren kapot waren toen hij weer door ging naar de volgende les maakt helemaal niets uit. Hoe beperkt het ook mag zijn, óók deze kinderen hebben recht op onderwijs, werk en dagbesteding.
 
Er zijn echter ook een heleboel mensen met een verstandelijke beperking die niet op het speciaal onderwijs of op dagbesteding bij Tragel, Arduin of Gors zitten. Omdat deze mensen op papier een "te hoog" IQ hebben zijn ze zelf verantwoordelijk voor hun financiën en dagbesteding. Deze mensen zijn licht verstandelijk beperkt. Eigenlijk kennen we allemaal wel zo iemand. Misschien in je persoonlijke omgeving of gewoon op straat. Het kan die meneer zijn die altijd nét iets te lang doet over betalen bij de supermarkt. Of die mevrouw in de kerk die je altijd zonder iets te zeggen een nét iets te stevige knuffel geeft. Er is wel "iets" maar blijkbaar niet genoeg om ze te helpen.
 
Als er in de gemeenteraad gedebatteerd wordt over voorstellen staat er altijd in voor wie we het doen. Jongeren, ouderen, inwoners van Hoek, camperaars, ondernemers of honden. De afgelopen jaren is er echter nog nooit een voorstel voorbijgekomen voor mensen met een licht verstandelijke beperking. Vaak stond er zelfs in voorstellen over de jeugdzorg, gehandicaptenzorg en Wmo dat het voorstel expliciet niet iets deed voor mensen zoals Sandra en Herman. Dat is gevaarlijk omdat mensen met een licht verstandelijke beperking kwetsbaar zijn in een wereld die mensen steeds meer aan zichzelf over laat. Jongeren met een verstandelijke beperking zijn vatbaar voor "foute vrienden" en kunnen in de criminaliteit of prostitutie terecht komen. Mensen met een verstandelijke beperking zijn vaker slachtoffer van seksueel geweld en vinden zonder hulp vaak geen werk of dagbesteding. Daarbovenop komt nog dat deze groep mensen moeilijk hulp vraagt en vaak niet weet waar ze heen moet.
 
Mijn christelijke geloof leert mij dat je er juist moet zijn voor de zwaksten in de samenleving. Daar komt bij dat de gemeente Terneuzen verantwoordelijk is voor de jeugdzorg en de Wmo. Toch worden mensen met een licht verstandelijke beperking niet "gezien" door de gemeente. Toen het in de gemeenteraad weer eens niet over deze mensen ging heb ik mijn vinger opgestoken. Het kan gewoon niet dat deze kwetsbare groep niet in beeld is. De gemeente moet samen met andere organisaties zoals Arduin, Tragel, de daklozenopvang en scholen aan de slag. Er moet apart beleid komen om mensen zoals Herman en Sandra in beeld te krijgen én ze goed te helpen. De wethouder heeft naar aanleiding van mijn vragen en betoog beloofd snel met een voorstel te komen. De gemeente gaat gelukkig eindelijk aan de slag en dat is goed. Het antwoord van de overheid mag namelijk nooit 'NEE!' zijn als iemand die hulp nodig heeft vraagt 'Zie je mij wel?'
 
Jos van Ginneken


0 Comments
<<Previous
    Foto

    Dit ben ik

    Hallo allemaal! Mijn naam is Jos van Ginneken en ik ben fractievoorzitter voor het CDA in Terneuzen. Ook ben ik het jongste raadslid van de Terneuzense gemeenteraad.

    Deze blog is bedoeld om je kennis te laten maken met mijn standpunten en activiteiten op een diepgaandere manier dan op Twitter of Facebook.

    Je kunt met bereiken via;
    jcavanginneken@zeelandnet.nl

    Archives

    November 2020
    February 2020
    November 2019
    August 2019
    July 2019
    April 2019
    October 2018
    March 2018
    February 2018
    December 2017
    November 2017
    September 2017
    May 2017
    April 2017
    February 2017
    January 2017
    November 2016
    September 2016
    July 2016
    June 2016
    April 2016
    March 2016
    February 2016
    January 2016
    December 2015
    November 2015
    October 2015
    August 2015
    July 2015
    June 2015
    April 2015
    March 2015
    February 2015
    January 2015
    December 2014
    November 2014
    October 2014
    September 2014
    August 2014
    July 2014
    June 2014
    May 2014
    April 2014
    March 2014
    February 2014
    January 2014
    December 2013
    November 2013

    RSS Feed

Powered by Create your own unique website with customizable templates.