Luid blaffend sprong Bikkel op schoot. Voordat ik hem weg kon duwen gaf hij me een likje. Sandra en Herman vonden het prachtig. Een gemeenteraadslid bij hen op de bank. We kennen elkaar nu al een paar jaar en iedere keer voelt het weer als thuiskomen. Hartstikke gezellige mensen die de uitspraak 'Een rommelig huis is een gezellig huis' tot een levensstijl hebben verheven. Als ik bij Herman en Sandra op bezoek ben komt dat meestal door "de formulieren". De formulieren voor Hermans scootmobiel, voor Sandra's dagbesteding of voor een nieuw huisje. Die formulieren zijn moeilijk want Sandra en Herman zijn licht verstandelijk beperkt.
Bij mensen met een verstandelijke beperking denk je misschien al snel aan Tragel, Gors of Arduin. Mensen met Down die volgens sommigen de hele dag kwijlend in een rolstoel zitten. Dat beeld klopt niet. Kinderen met een zware verstandelijke beperking hebben óók dromen, toekomstplannen en de capaciteit om nieuwe dingen te leren. Zo gaan mensen met een zware verstandelijke beperking bijvoorbeeld ook naar school. Mijn moeder geeft muziekles op een speciale school in Zaamslag. Vol trots verteld ze over hoe ze een jongen gitaar heeft leren spelen. Dat alle snaren kapot waren toen hij weer door ging naar de volgende les maakt helemaal niets uit. Hoe beperkt het ook mag zijn, óók deze kinderen hebben recht op onderwijs, werk en dagbesteding.
Er zijn echter ook een heleboel mensen met een verstandelijke beperking die niet op het speciaal onderwijs of op dagbesteding bij Tragel, Arduin of Gors zitten. Omdat deze mensen op papier een "te hoog" IQ hebben zijn ze zelf verantwoordelijk voor hun financiën en dagbesteding. Deze mensen zijn licht verstandelijk beperkt. Eigenlijk kennen we allemaal wel zo iemand. Misschien in je persoonlijke omgeving of gewoon op straat. Het kan die meneer zijn die altijd nét iets te lang doet over betalen bij de supermarkt. Of die mevrouw in de kerk die je altijd zonder iets te zeggen een nét iets te stevige knuffel geeft. Er is wel "iets" maar blijkbaar niet genoeg om ze te helpen.
Als er in de gemeenteraad gedebatteerd wordt over voorstellen staat er altijd in voor wie we het doen. Jongeren, ouderen, inwoners van Hoek, camperaars, ondernemers of honden. De afgelopen jaren is er echter nog nooit een voorstel voorbijgekomen voor mensen met een licht verstandelijke beperking. Vaak stond er zelfs in voorstellen over de jeugdzorg, gehandicaptenzorg en Wmo dat het voorstel expliciet niet iets deed voor mensen zoals Sandra en Herman. Dat is gevaarlijk omdat mensen met een licht verstandelijke beperking kwetsbaar zijn in een wereld die mensen steeds meer aan zichzelf over laat. Jongeren met een verstandelijke beperking zijn vatbaar voor "foute vrienden" en kunnen in de criminaliteit of prostitutie terecht komen. Mensen met een verstandelijke beperking zijn vaker slachtoffer van seksueel geweld en vinden zonder hulp vaak geen werk of dagbesteding. Daarbovenop komt nog dat deze groep mensen moeilijk hulp vraagt en vaak niet weet waar ze heen moet.
Mijn christelijke geloof leert mij dat je er juist moet zijn voor de zwaksten in de samenleving. Daar komt bij dat de gemeente Terneuzen verantwoordelijk is voor de jeugdzorg en de Wmo. Toch worden mensen met een licht verstandelijke beperking niet "gezien" door de gemeente. Toen het in de gemeenteraad weer eens niet over deze mensen ging heb ik mijn vinger opgestoken. Het kan gewoon niet dat deze kwetsbare groep niet in beeld is. De gemeente moet samen met andere organisaties zoals Arduin, Tragel, de daklozenopvang en scholen aan de slag. Er moet apart beleid komen om mensen zoals Herman en Sandra in beeld te krijgen én ze goed te helpen. De wethouder heeft naar aanleiding van mijn vragen en betoog beloofd snel met een voorstel te komen. De gemeente gaat gelukkig eindelijk aan de slag en dat is goed. Het antwoord van de overheid mag namelijk nooit 'NEE!' zijn als iemand die hulp nodig heeft vraagt 'Zie je mij wel?'
Jos van Ginneken
Bij mensen met een verstandelijke beperking denk je misschien al snel aan Tragel, Gors of Arduin. Mensen met Down die volgens sommigen de hele dag kwijlend in een rolstoel zitten. Dat beeld klopt niet. Kinderen met een zware verstandelijke beperking hebben óók dromen, toekomstplannen en de capaciteit om nieuwe dingen te leren. Zo gaan mensen met een zware verstandelijke beperking bijvoorbeeld ook naar school. Mijn moeder geeft muziekles op een speciale school in Zaamslag. Vol trots verteld ze over hoe ze een jongen gitaar heeft leren spelen. Dat alle snaren kapot waren toen hij weer door ging naar de volgende les maakt helemaal niets uit. Hoe beperkt het ook mag zijn, óók deze kinderen hebben recht op onderwijs, werk en dagbesteding.
Er zijn echter ook een heleboel mensen met een verstandelijke beperking die niet op het speciaal onderwijs of op dagbesteding bij Tragel, Arduin of Gors zitten. Omdat deze mensen op papier een "te hoog" IQ hebben zijn ze zelf verantwoordelijk voor hun financiën en dagbesteding. Deze mensen zijn licht verstandelijk beperkt. Eigenlijk kennen we allemaal wel zo iemand. Misschien in je persoonlijke omgeving of gewoon op straat. Het kan die meneer zijn die altijd nét iets te lang doet over betalen bij de supermarkt. Of die mevrouw in de kerk die je altijd zonder iets te zeggen een nét iets te stevige knuffel geeft. Er is wel "iets" maar blijkbaar niet genoeg om ze te helpen.
Als er in de gemeenteraad gedebatteerd wordt over voorstellen staat er altijd in voor wie we het doen. Jongeren, ouderen, inwoners van Hoek, camperaars, ondernemers of honden. De afgelopen jaren is er echter nog nooit een voorstel voorbijgekomen voor mensen met een licht verstandelijke beperking. Vaak stond er zelfs in voorstellen over de jeugdzorg, gehandicaptenzorg en Wmo dat het voorstel expliciet niet iets deed voor mensen zoals Sandra en Herman. Dat is gevaarlijk omdat mensen met een licht verstandelijke beperking kwetsbaar zijn in een wereld die mensen steeds meer aan zichzelf over laat. Jongeren met een verstandelijke beperking zijn vatbaar voor "foute vrienden" en kunnen in de criminaliteit of prostitutie terecht komen. Mensen met een verstandelijke beperking zijn vaker slachtoffer van seksueel geweld en vinden zonder hulp vaak geen werk of dagbesteding. Daarbovenop komt nog dat deze groep mensen moeilijk hulp vraagt en vaak niet weet waar ze heen moet.
Mijn christelijke geloof leert mij dat je er juist moet zijn voor de zwaksten in de samenleving. Daar komt bij dat de gemeente Terneuzen verantwoordelijk is voor de jeugdzorg en de Wmo. Toch worden mensen met een licht verstandelijke beperking niet "gezien" door de gemeente. Toen het in de gemeenteraad weer eens niet over deze mensen ging heb ik mijn vinger opgestoken. Het kan gewoon niet dat deze kwetsbare groep niet in beeld is. De gemeente moet samen met andere organisaties zoals Arduin, Tragel, de daklozenopvang en scholen aan de slag. Er moet apart beleid komen om mensen zoals Herman en Sandra in beeld te krijgen én ze goed te helpen. De wethouder heeft naar aanleiding van mijn vragen en betoog beloofd snel met een voorstel te komen. De gemeente gaat gelukkig eindelijk aan de slag en dat is goed. Het antwoord van de overheid mag namelijk nooit 'NEE!' zijn als iemand die hulp nodig heeft vraagt 'Zie je mij wel?'
Jos van Ginneken