Emotioneel vertelde een ouder echtpaar mij dat zij graag in het dorp wonen, dat het hun thuis is. De woningcorporatie heeft andere gedachten. Het huis van dit echtpaar en de rest van de straat wordt gesloopt. Die mededeling galmde nog na terwijl ik daar mijn koffie zat te drinken. Daarvoor was ik bij de buurvrouw geweest. Vol trots had ze me rondgeleid in haar huis; ze was er gelukkig mee. Tuurlijk, het was geen nieuwbouw, maar het voldeed nog perfect. Het was moeilijk om die verhalen te horen en niet meer te kunnen zeggen dan ‘’Wat vreselijk’’, ‘’Wat moeilijk’’ en ‘’Ik neem het mee’’.
Van Sas van Gent tot Axel krijgen mensen te horen dat hun sociale huurwoning gesloopt wordt. In de verte hoor je de graafmachine al grommen. Het idee dat je straks niet meer in je eigen huis woont lijkt mij zwaar. Aannemers en corporaties moeten hun woningen vernieuwen, dat snap ik. Het échte probleem is de leefbaarheid in de kleine kernen. Wanneer de grote boze woningcorporatie hun huisjes omverblaast, sloopt ze ook een stuk toekomst van plaatsen als Axel, Sluiskil en Sas van Gent. Het is de vraag of mensen een vervangende woning in de eigen kern krijgen.
Leefbaarheid is een kip-ei-discussie. Uit de kernen zijn al allerlei voorzieningen verdwenen zoals pinautomaten, winkels, kerken en nu ook woningen. De vraag is of de mensen verdwijnen doordat de voorzieningen verdwijnen, of de voorzieningen verdwijnen doordat de mensen wegtrekken. Eén ding is zeker, het slopen van huizen helpt in ieder geval niet mee aan de leefbaarheid.
Van Sas van Gent tot Axel krijgen mensen te horen dat hun sociale huurwoning gesloopt wordt. In de verte hoor je de graafmachine al grommen. Het idee dat je straks niet meer in je eigen huis woont lijkt mij zwaar. Aannemers en corporaties moeten hun woningen vernieuwen, dat snap ik. Het échte probleem is de leefbaarheid in de kleine kernen. Wanneer de grote boze woningcorporatie hun huisjes omverblaast, sloopt ze ook een stuk toekomst van plaatsen als Axel, Sluiskil en Sas van Gent. Het is de vraag of mensen een vervangende woning in de eigen kern krijgen.
Leefbaarheid is een kip-ei-discussie. Uit de kernen zijn al allerlei voorzieningen verdwenen zoals pinautomaten, winkels, kerken en nu ook woningen. De vraag is of de mensen verdwijnen doordat de voorzieningen verdwijnen, of de voorzieningen verdwijnen doordat de mensen wegtrekken. Eén ding is zeker, het slopen van huizen helpt in ieder geval niet mee aan de leefbaarheid.
Toch is er één dorpje dat dapper verzet biedt tegen de sloop, Sluiskil. De dorpsraad en de bewoners zijn begonnen met druk uitoefenen op de woningcorporatie. Zij willen weten waarom hun huizen zo nodig gesloopt moeten worden. De leden van de dorpsraad lopen de benen uit hun lijf voor het behoud het dorp. Lobbyend bij iedereen die wil luisteren.
De vonk lijkt over te slaan naar Axel, waar bewoners een brief hebben gestuurd naar de woningbouwcorporatie én de gemeenteraad. De afgelopen commissievergadering sprak de stadsraad Axel in om aandacht te vragen voor woningsloop en de bedreiging die dat vormt voor de toekomst van Axel.
Als CDA-raadslid trek ik me die zorgen aan. Wanneer ik de kernen bezoek geniet ik van de rust en de mooie omgeving, het dorpsgevoel en de openheid van de bewoners. Het zou zonde zijn als dat verloren gaat. In de commissie omgeving van afgelopen week heb ik er bij de TOP-wethouder sterk op aangedrongen de zorgen van de dorps- en stadsraden én de bewoners serieus te nemen. Als gemeente steken wij veel geld in leefbaarheid, dit is weggegooid geld als er straks niemand meer van de voorzieningen gebruik maakt. De wethouder heeft mij beloofd de zorgen over woningsloop te bespreken en kritisch te zoeken naar alternatieven hiervoor. Vluchtelingen zouden hierin een rol kunnen spelen. Op dit moment wachten velen van hen op een huurwoning, net als veel Nederlandse gezinnen met een laag inkomen. Als we nu woningen slopen, hebben we straks een tekort. Ik zal de ontwikkelingen kritisch blijven volgen en er bij woningcorporatie en wethouder op aan blijven dringen dat de kernen niet mogen worden gesloopt!
Jos van Ginneken.
De vonk lijkt over te slaan naar Axel, waar bewoners een brief hebben gestuurd naar de woningbouwcorporatie én de gemeenteraad. De afgelopen commissievergadering sprak de stadsraad Axel in om aandacht te vragen voor woningsloop en de bedreiging die dat vormt voor de toekomst van Axel.
Als CDA-raadslid trek ik me die zorgen aan. Wanneer ik de kernen bezoek geniet ik van de rust en de mooie omgeving, het dorpsgevoel en de openheid van de bewoners. Het zou zonde zijn als dat verloren gaat. In de commissie omgeving van afgelopen week heb ik er bij de TOP-wethouder sterk op aangedrongen de zorgen van de dorps- en stadsraden én de bewoners serieus te nemen. Als gemeente steken wij veel geld in leefbaarheid, dit is weggegooid geld als er straks niemand meer van de voorzieningen gebruik maakt. De wethouder heeft mij beloofd de zorgen over woningsloop te bespreken en kritisch te zoeken naar alternatieven hiervoor. Vluchtelingen zouden hierin een rol kunnen spelen. Op dit moment wachten velen van hen op een huurwoning, net als veel Nederlandse gezinnen met een laag inkomen. Als we nu woningen slopen, hebben we straks een tekort. Ik zal de ontwikkelingen kritisch blijven volgen en er bij woningcorporatie en wethouder op aan blijven dringen dat de kernen niet mogen worden gesloopt!
Jos van Ginneken.