Het afgelopen jaar is er veel veranderd in de zorg. De gemeente is verantwoordelijk geworden voor de zorg aan jongeren, ouderen en gehandicapten. Door gesprekken met ouderen, vakbondsleden, huishoudhulpen én werknemers van Zorgsaam werd ik steeds meer thuis in het onderwerp zorg. Voor mij waren er het afgelopen jaar twee speerpunten: goede zorg voor wie het nodig heeft én echte banen voor de werknemers in de zorg. Daar heb ik me als CDA-raadslid voor ingezet, maar hoe?
De huishoudelijke hulp is belangrijk om mensen te helpen langer thuis te blijven wonen. Daarvoor is meer dan een schoon huis nodig. De huishoudhulp houdt óók een oogje in het zeil. Veel mensen hebben een netwerk van familie en hun kerk of vereniging. Mensen die dit niet hebben zijn extra kwetsbaar. Dit voorjaar sprak ik een huishoudhulp die vertelde over een mevrouw waar je voeten aan de vloer bleven plakken en waar de enveloppen zich opstapelden. Dat verhaal trok ik me aan. Het mag volgens mij niet van je portemonnee afhangen of je wel of geen zorg krijgt. Daarom heb ik via schriftelijke vragen er bij de wethouder op aangedrongen dat huishoudelijke hulp betaalbaar blijft voor iedereen. Dit heeft de gemeente gedaan door gebruik te maken van de Huishoudelijke Hulp Toeslag (geld uit Den Haag om de hulp aan huis goedkoop te houden). Het tarief van huishoudhulp staat daarmee op 8 euro per uur.
In hetzelfde gesprek vertelde de huishoudhulp dat ze naast haar baan in de zorg, ook nog een baan als postbezorger had om voor de studie van haar dochter te betalen. Daar bovenop kwamen de ontslagen bij Zorgsaam. De werknemers kwamen door de bezuinigingen berooid uit. Daarom heb ik aandacht gevraagd voor deze groep. Door het verlaagde tarief van huishoudhulp gingen meer mensen hiervan gebruik maken. De extra banen die dit oplevert moeten volgens mij terecht komen bij ontslagen werknemers van Zorgsaam én werkloze jongeren. Deze mening heeft het college meegenomen. De gemeente heeft een huishoudelijke hulp bedrijf opgezet genaamd Zo-Net. Hier zullen vooral werkloze jongeren én oud-werknemers van Zorgsaam worden aangenomen.
Een laatste succes is de ondertekening van de Code Verantwoordelijk Marktgedrag Thuisondersteuning door de gemeente. In deze Code staan richtlijnen en adviezen voor de arbeidsvoorwaarden van werknemers in de huishoudelijke hulp. De Code is geschreven door CNV, zorgaanbieders en gemeenten. Bij de inkoop van huishoudhulp door de gemeente moet sjoemelzorg buiten de deur worden gehouden. Zorgbedrijven die alleen uit zijn op winst vergiftigen de markt en leveren slechte zorg. Het is bespottelijk dat er mensen zijn die geld willen verdienen over de rug van hulpbehoevende mensen en hun eigen werknemers. Op mijn aandringen heeft de gemeente de Code ondertekend.
Er is in 2015 heel veel veranderd in de zorg. Als gemeenteraadslid voor het CDA ben ik er vanaf het begin af aan ingesprongen. Als christen geloof ik dat je voor elkaar moet zorgen, ieder mens is dat waard. Mensen die vereenzamen en wegkwijnen, dat trek ik me aan. Voor hen wil ik goede zorg. Ik wil niet in een land wonen waar je bankrekening bepaalt hoeveel recht je hebt op een fatsoenlijk leven. Ook de werknemers in de zorg verdienen een eerlijke boterham. Mensen die zich dag en nacht inzetten voor anderen zijn superhelden. Daarom heb ik keer op keer hun belangen verdedigden gezocht naar manieren om meer banen te scheppen in de zorg. We zijn er nog lang niet en jij weet ook wel dat ik niet alles op kan lossen. Wil jij me volgend jaar weer helpen? Met verhalen, ervaringen en ideeën. De decentralisatie is nog maar een jaar begonnen. Ik ga door voor goede zorg en échte banen! Doe jij mee?
Jos van Ginneken.
De huishoudelijke hulp is belangrijk om mensen te helpen langer thuis te blijven wonen. Daarvoor is meer dan een schoon huis nodig. De huishoudhulp houdt óók een oogje in het zeil. Veel mensen hebben een netwerk van familie en hun kerk of vereniging. Mensen die dit niet hebben zijn extra kwetsbaar. Dit voorjaar sprak ik een huishoudhulp die vertelde over een mevrouw waar je voeten aan de vloer bleven plakken en waar de enveloppen zich opstapelden. Dat verhaal trok ik me aan. Het mag volgens mij niet van je portemonnee afhangen of je wel of geen zorg krijgt. Daarom heb ik via schriftelijke vragen er bij de wethouder op aangedrongen dat huishoudelijke hulp betaalbaar blijft voor iedereen. Dit heeft de gemeente gedaan door gebruik te maken van de Huishoudelijke Hulp Toeslag (geld uit Den Haag om de hulp aan huis goedkoop te houden). Het tarief van huishoudhulp staat daarmee op 8 euro per uur.
In hetzelfde gesprek vertelde de huishoudhulp dat ze naast haar baan in de zorg, ook nog een baan als postbezorger had om voor de studie van haar dochter te betalen. Daar bovenop kwamen de ontslagen bij Zorgsaam. De werknemers kwamen door de bezuinigingen berooid uit. Daarom heb ik aandacht gevraagd voor deze groep. Door het verlaagde tarief van huishoudhulp gingen meer mensen hiervan gebruik maken. De extra banen die dit oplevert moeten volgens mij terecht komen bij ontslagen werknemers van Zorgsaam én werkloze jongeren. Deze mening heeft het college meegenomen. De gemeente heeft een huishoudelijke hulp bedrijf opgezet genaamd Zo-Net. Hier zullen vooral werkloze jongeren én oud-werknemers van Zorgsaam worden aangenomen.
Een laatste succes is de ondertekening van de Code Verantwoordelijk Marktgedrag Thuisondersteuning door de gemeente. In deze Code staan richtlijnen en adviezen voor de arbeidsvoorwaarden van werknemers in de huishoudelijke hulp. De Code is geschreven door CNV, zorgaanbieders en gemeenten. Bij de inkoop van huishoudhulp door de gemeente moet sjoemelzorg buiten de deur worden gehouden. Zorgbedrijven die alleen uit zijn op winst vergiftigen de markt en leveren slechte zorg. Het is bespottelijk dat er mensen zijn die geld willen verdienen over de rug van hulpbehoevende mensen en hun eigen werknemers. Op mijn aandringen heeft de gemeente de Code ondertekend.
Er is in 2015 heel veel veranderd in de zorg. Als gemeenteraadslid voor het CDA ben ik er vanaf het begin af aan ingesprongen. Als christen geloof ik dat je voor elkaar moet zorgen, ieder mens is dat waard. Mensen die vereenzamen en wegkwijnen, dat trek ik me aan. Voor hen wil ik goede zorg. Ik wil niet in een land wonen waar je bankrekening bepaalt hoeveel recht je hebt op een fatsoenlijk leven. Ook de werknemers in de zorg verdienen een eerlijke boterham. Mensen die zich dag en nacht inzetten voor anderen zijn superhelden. Daarom heb ik keer op keer hun belangen verdedigden gezocht naar manieren om meer banen te scheppen in de zorg. We zijn er nog lang niet en jij weet ook wel dat ik niet alles op kan lossen. Wil jij me volgend jaar weer helpen? Met verhalen, ervaringen en ideeën. De decentralisatie is nog maar een jaar begonnen. Ik ga door voor goede zorg en échte banen! Doe jij mee?
Jos van Ginneken.