Nu het warmer wordt fiets ik vaak door de gemeente op bezoek bij mensen op allerlei plaatsen. Wanneer je Terneuzen uit fietst rij je bijna een andere wereld binnen. Je hoort Wim Sonneveld zachtjes ‘Het dorp’ neuriën op de achtergrond. Ik fietste door de polder langs Spui naar de stad Axel. De tocht gaat verder over het kanaal naar arbeidersdorp Sluiskil, naar het zuiden via Sas van Gent naar Westdorpe, Zuiddorpe en Koewacht. Op de terugweg over Zaamslagveer, Zaamslag en Reuzenhoek weer naar Terneuzen. Op mijn tocht valt op dat in veel kernen de gemeentelijke voorzieningen, zoals dorpshuizen, zwembaden en speeltuinen, nog wel overeind staan. en dienstverleners trekken zich echter met rasse schreden terug uit de kernen.
Of het nu gaat om brievenbussen, bushaltes of pinautomaten, als het ene dominosteentje in een kern omvalt, volgt de rest vanzelf. In veel plaatsen in Terneuzen begint die opstapeling van gesloten voorzieningen zijn tol te eisen. Dorpsraden, verenigingen en lokale ondernemers zetten alle zeilen bij, maar tegen een bedrijf dat haar servicepunten weghaalt kunnen ze niet op. Het brengt niet meer genoeg op. De leefbaarheid in de dorpen en wijken van de gemeente krijgt zware tikken en hierdoor dreigt het lokale MKB en de leefbaarheid af te brokkelen. Dat zorgt weer voor minder werk in die plaats en zo wordt de vicieuze cirkel steeds groter.
Wat nu? De gemeente kan natuurlijk niet voor bank, postbode of busmaatschappij gaan spelen, maar we hebben wel een verantwoordelijkheid voor de leefbaarheid in de hele gemeente. Daarom moeten we actief achter dienstverleners aan en het belang van hun voorzieningen in de kernen benadrukken. In zo’n gesprek kun je er ook achter komen of je die bedrijven kunt ondersteunen, zodat ze in de gemeente blijven. Juist dat contact met die cruciale bedrijven heeft het college van burgemeester en wethouders laten versloffen. De brief van PostNL over de sluiting van de brievenbussen is ‘voor kennisgeving aangenomen’. Dat is de politieke vertaling van ‘Whatever, het zal wel!’.
Tijdens de laatste raadsvergadering heb ik daarom een motie ingediend. Daarin heb ik de wethouder opgeroepen om actief met dienstverleners en servicebedrijven te gaan werken aan het behoud van voorzieningen. We kunnen als krimpregio niet achter de feiten aan blijven lopen. Volgens mij, als christendemocraat, moeten de overheid en bedrijven samenwerken om de leefbaarheid te behouden. De wethouder verklaarde dat hij de opdracht eigenlijk té groot vond. Mijn motie is met één stem verschil aangenomen. Op onverklaarbare wijze stemde TOP/Gemeentebelangen tegen waardoor de stemming toch nog even spannend werd. Gelukkig is het er nu door!
Deze vakantie zal ik veel door de gemeente fietsen om van mensen zelf te horen wat er beter kan in hun dorp en buurt. Dan kom ik natuurlijk ook graag bij jou langs. Tot snel en een fijne vakantie!
Jos van Ginneken.
Of het nu gaat om brievenbussen, bushaltes of pinautomaten, als het ene dominosteentje in een kern omvalt, volgt de rest vanzelf. In veel plaatsen in Terneuzen begint die opstapeling van gesloten voorzieningen zijn tol te eisen. Dorpsraden, verenigingen en lokale ondernemers zetten alle zeilen bij, maar tegen een bedrijf dat haar servicepunten weghaalt kunnen ze niet op. Het brengt niet meer genoeg op. De leefbaarheid in de dorpen en wijken van de gemeente krijgt zware tikken en hierdoor dreigt het lokale MKB en de leefbaarheid af te brokkelen. Dat zorgt weer voor minder werk in die plaats en zo wordt de vicieuze cirkel steeds groter.
Wat nu? De gemeente kan natuurlijk niet voor bank, postbode of busmaatschappij gaan spelen, maar we hebben wel een verantwoordelijkheid voor de leefbaarheid in de hele gemeente. Daarom moeten we actief achter dienstverleners aan en het belang van hun voorzieningen in de kernen benadrukken. In zo’n gesprek kun je er ook achter komen of je die bedrijven kunt ondersteunen, zodat ze in de gemeente blijven. Juist dat contact met die cruciale bedrijven heeft het college van burgemeester en wethouders laten versloffen. De brief van PostNL over de sluiting van de brievenbussen is ‘voor kennisgeving aangenomen’. Dat is de politieke vertaling van ‘Whatever, het zal wel!’.
Tijdens de laatste raadsvergadering heb ik daarom een motie ingediend. Daarin heb ik de wethouder opgeroepen om actief met dienstverleners en servicebedrijven te gaan werken aan het behoud van voorzieningen. We kunnen als krimpregio niet achter de feiten aan blijven lopen. Volgens mij, als christendemocraat, moeten de overheid en bedrijven samenwerken om de leefbaarheid te behouden. De wethouder verklaarde dat hij de opdracht eigenlijk té groot vond. Mijn motie is met één stem verschil aangenomen. Op onverklaarbare wijze stemde TOP/Gemeentebelangen tegen waardoor de stemming toch nog even spannend werd. Gelukkig is het er nu door!
Deze vakantie zal ik veel door de gemeente fietsen om van mensen zelf te horen wat er beter kan in hun dorp en buurt. Dan kom ik natuurlijk ook graag bij jou langs. Tot snel en een fijne vakantie!
Jos van Ginneken.