Met nog maar een half jaar huwelijk achter de rug, is scheiden misschien niet het eerste onderwerp om een blog over te schrijven. Toch is scheiden een onderwerp dat me bezighoudt, niet persoonlijk (wees niet bang Amber) maar wel politiek. Scheidingen spelen een grote rol bij problemen die ik tegenkom in de jeugdzorg. Ze kunnen een aanleiding zijn of juist een gevolg van zorgvragen van kinderen en jongeren. De afgelopen tijd heb ik me daar wat meer in verdiept.
Zo nu en dan hoor je de uitspraak ‘een op de drie huwelijken eindigt in een scheiding’ langs komen. Noem me grenzeloos naïef, maar ik hoop in de andere twee derde groep te zitten. Als ik naar onze trouwfoto’s kijk, zit ik soms nog steeds op een roze wolk. Natuurlijk weet ik dat het niet voor iedereen zo mag zijn. Een relatie hebben of getrouwd zijn is niet altijd makkelijk. Er kan ruzie of onenigheid zijn. Hoewel ik het belangrijk vind om Gods Zegen te vragen over mijn huwelijk, maak ik niemand wijs dat er in kerkelijke huwelijken nooit iets gebeurt. Het kan zelfs zó uit de hand lopen dat iemand wil scheiden. In gesprek met een bewoonster van een vrouwenopvang hoorde ik hoe dingen uit de hand kunnen lopen.
Natuurlijk, en gelukkig, loopt het niet in alle gevallen zó hoog op. Dat betekent echter niet dat alle stellen in staat zijn om zonder gedoe een relatieprobleem of scheiding op te lossen. Wanneer er dan ook nog kinderen in het spel zijn, kunnen ook zij mee worden getrokken in de ruzie. Hierdoor kunnen kinderen getraumatiseerd of beschadigd worden. Daarmee wil ik niet zeggen dat alle kinderen met gescheiden ouders in jeugdzorg terecht komen, gelukkig niet! Wat ik wél hoor van jongeren in de jeugdzorg, (pleeg)ouders, zorgmedewerkers en begeleiders, is dat de problemen vaak beginnen bij gedoe in het gezin. Dat kan gaan van chronische ruzie tot een vechtscheiding. Het komt ieder gesprek dat ik over de jeugdzorg heb weer terug. Een bijkomend problemen wat betreft scheiding en jeugdzorg is dat er vaak toestemming van beide ouders nodig is als een kwetsbaar kind of jongere een behandeling moet krijgen. Als één van de ouders uit wraakzucht dwars gaat liggen, komt de zorg stil te liggen.
Hoe mensen hun relatie inrichten is géén zaak van de overheid. Getrouwd voor de kerk of samenwonend zonder officieel papierwerk, het kan én mag gelukkig allemaal. De overheid heeft daarentegen wél een taak om kinderen te beschermen en de best mogelijke zorg te geven als ze die nodig hebben. Daarvoor zijn sterke gezinnen nodig, of op zijn minst duidelijke afspraken als ouders gaan scheiden. Uit gesprekken met zorgverleners en gescheiden ouders en hun kinderen merk ik dat er nog véél te verbeteren is. Dat hoeft niet altijd met advocaten en procederen. Soms is een onpartijdige relatietherapeut of bemiddelaar al genoeg om stappen te zetten in het belang van de kinderen. Op dit moment kán er al wel mediation in worden gezet via de jeugdzorg. Dat kan wel alleen pas als het kind zelf óók zorg krijgt. Daarmee heb je de wrange situatie dat je ruziënde ouders pas kan begeleiden nadat het zo ver uit de hand is gelopen dat de kinderen zorg nodig hebben.
Volgens mij moeten we wanneer het fout begint te gaan in een gezin óók hulp kunnen bieden aan de ouders. Door preventief relatietherapie en bemiddeling in te zetten kun je problemen oplossen voordat ze erger worden. Sterke gezinnen en liefdevolle ouders zijn belangrijk voor de opvoeding van kinderen. Ook als kinderen om welke reden dan ook jeugdzorg of geestelijke gezondheidszorg nodig hebben, zijn ouders een belangrijke basis. Bij de inkoop van de jeugdzorg moet de gemeente Terneuzen daarom óók preventieve relatiehulp voor ouders inkopen. Als gezinnen daar zelf geen geld voor hebben, kan de gemeente bijdragen in de kosten zodat er een ouderschapsplan wordt geschreven. Daarin worden alle afspraken op een rijtje worden gezet.
Er wordt door de Zeeuwse gemeenten nu al gewerkt aan een project om scheidingsexperts in te zetten om ruziënde ouders én hulpverleners te helpen. Het is wél belangrijk dat deze experts goed bekend zijn bij alle organisaties die kwetsbare mensen helpen met dit soort problemen. Daarnaast moeten we nóg meer inzetten op problemen zo vroeg mogelijk oplossen. Als gemeenteraadslid wil ik me daar de komende tijd voor in gaan zetten. Het is misschien geen leuk onderwerp, maar als christendemocraat wil ik meebouwen aan sterke gezinnen. Als samenblijven alsnog, niet meer lukt dan moeten we meer doen om te zorgen dat er in ieder geval wordt gescheiden zonder schade.
Jos van Ginneken
Zo nu en dan hoor je de uitspraak ‘een op de drie huwelijken eindigt in een scheiding’ langs komen. Noem me grenzeloos naïef, maar ik hoop in de andere twee derde groep te zitten. Als ik naar onze trouwfoto’s kijk, zit ik soms nog steeds op een roze wolk. Natuurlijk weet ik dat het niet voor iedereen zo mag zijn. Een relatie hebben of getrouwd zijn is niet altijd makkelijk. Er kan ruzie of onenigheid zijn. Hoewel ik het belangrijk vind om Gods Zegen te vragen over mijn huwelijk, maak ik niemand wijs dat er in kerkelijke huwelijken nooit iets gebeurt. Het kan zelfs zó uit de hand lopen dat iemand wil scheiden. In gesprek met een bewoonster van een vrouwenopvang hoorde ik hoe dingen uit de hand kunnen lopen.
Natuurlijk, en gelukkig, loopt het niet in alle gevallen zó hoog op. Dat betekent echter niet dat alle stellen in staat zijn om zonder gedoe een relatieprobleem of scheiding op te lossen. Wanneer er dan ook nog kinderen in het spel zijn, kunnen ook zij mee worden getrokken in de ruzie. Hierdoor kunnen kinderen getraumatiseerd of beschadigd worden. Daarmee wil ik niet zeggen dat alle kinderen met gescheiden ouders in jeugdzorg terecht komen, gelukkig niet! Wat ik wél hoor van jongeren in de jeugdzorg, (pleeg)ouders, zorgmedewerkers en begeleiders, is dat de problemen vaak beginnen bij gedoe in het gezin. Dat kan gaan van chronische ruzie tot een vechtscheiding. Het komt ieder gesprek dat ik over de jeugdzorg heb weer terug. Een bijkomend problemen wat betreft scheiding en jeugdzorg is dat er vaak toestemming van beide ouders nodig is als een kwetsbaar kind of jongere een behandeling moet krijgen. Als één van de ouders uit wraakzucht dwars gaat liggen, komt de zorg stil te liggen.
Hoe mensen hun relatie inrichten is géén zaak van de overheid. Getrouwd voor de kerk of samenwonend zonder officieel papierwerk, het kan én mag gelukkig allemaal. De overheid heeft daarentegen wél een taak om kinderen te beschermen en de best mogelijke zorg te geven als ze die nodig hebben. Daarvoor zijn sterke gezinnen nodig, of op zijn minst duidelijke afspraken als ouders gaan scheiden. Uit gesprekken met zorgverleners en gescheiden ouders en hun kinderen merk ik dat er nog véél te verbeteren is. Dat hoeft niet altijd met advocaten en procederen. Soms is een onpartijdige relatietherapeut of bemiddelaar al genoeg om stappen te zetten in het belang van de kinderen. Op dit moment kán er al wel mediation in worden gezet via de jeugdzorg. Dat kan wel alleen pas als het kind zelf óók zorg krijgt. Daarmee heb je de wrange situatie dat je ruziënde ouders pas kan begeleiden nadat het zo ver uit de hand is gelopen dat de kinderen zorg nodig hebben.
Volgens mij moeten we wanneer het fout begint te gaan in een gezin óók hulp kunnen bieden aan de ouders. Door preventief relatietherapie en bemiddeling in te zetten kun je problemen oplossen voordat ze erger worden. Sterke gezinnen en liefdevolle ouders zijn belangrijk voor de opvoeding van kinderen. Ook als kinderen om welke reden dan ook jeugdzorg of geestelijke gezondheidszorg nodig hebben, zijn ouders een belangrijke basis. Bij de inkoop van de jeugdzorg moet de gemeente Terneuzen daarom óók preventieve relatiehulp voor ouders inkopen. Als gezinnen daar zelf geen geld voor hebben, kan de gemeente bijdragen in de kosten zodat er een ouderschapsplan wordt geschreven. Daarin worden alle afspraken op een rijtje worden gezet.
Er wordt door de Zeeuwse gemeenten nu al gewerkt aan een project om scheidingsexperts in te zetten om ruziënde ouders én hulpverleners te helpen. Het is wél belangrijk dat deze experts goed bekend zijn bij alle organisaties die kwetsbare mensen helpen met dit soort problemen. Daarnaast moeten we nóg meer inzetten op problemen zo vroeg mogelijk oplossen. Als gemeenteraadslid wil ik me daar de komende tijd voor in gaan zetten. Het is misschien geen leuk onderwerp, maar als christendemocraat wil ik meebouwen aan sterke gezinnen. Als samenblijven alsnog, niet meer lukt dan moeten we meer doen om te zorgen dat er in ieder geval wordt gescheiden zonder schade.
Jos van Ginneken