Op 13 november organiseerde de AbvaKabo FNV een bijeenkomst in
ziekenhuis De Honte over de thuiszorg bij ZorgSaam. Na aanmoediging van mijn
pastoor en na contact te hebben gehad met fractielid Jack Begijn besloot ik hier
naar toe te gaan. Daar aangekomen waren er al drie CDA’ers: Jack Begijn namens
de fractie en Corry en Dick van der Endt. De avond werd gehouden in de kerkzaal.
De ruimte was te klein om alle belangstellenden (ruim zestig) een goede plaats
te geven. Daarom werd na het weghalen van de zijwanden een deel van de kantine
betrokken bij de vergaderruimte. De ruimte hing vol met AbvaKabo vlaggen en
posters.
De avond werd geopend door de voorzitter van de Terneuzense
afdeling en wij, van het CDA, werden in het bijzonder welkom geheten. Na de
voorzitter kwam een landelijke medewerker van de FNV aan het woord. Hij vertelde
over het zorgakkoord en de gevolgen daarvan op de thuiszorg. De stemming was
gezet, het akkoord was slecht. Er wordt teveel bezuinigd en er is te weinig
aandacht voor de problemen van verzorgers en verzorgden. Ook let de gemeente te
weinig op de uitgaven voor zorg. Het budget dat ze hiervoor krijgt wordt naar de
mening van vakbondsleden niet volledig aan zorg
uitgegeven.
De verhalen waren soms confronterend en schrijnend. Jack sprak
van ’Een ander verhaal dan dat ons door de gemeente wordt voorgehouden’. “Daarom
is het goed hier aanwezig te zijn en jullie kant van het verhaal te horen.” Er
werden acties aangekondigd en er werden harde woorden gesproken over de
zorgverzekeraars én de politiek. Dit was soms moeilijk om te horen. Toch was
het ook mooi en goed. In persoonlijke gesprekken met de aanwezigen werd je
deelgenoot van de emoties en irritaties onder de verzorgers. De
onderhandelingen tussen werkgevers en werknemers verlopen hard en kil, zo werd
ervaren. Hierdoor moeten de bonden er soms met gestrekt been
ingaan.
De oproep om actie te voeren klonk steeds harder.
Vertegenwoordigers van de Zeeuws-Vlaamse gemeenten kunnen binnenkort een
uitnodiging verwachten voor een gesprek. Zo willen de mensen uit het veld hun
verhaal laten horen aan de verantwoordelijke bestuurders. De aanwezigheid van
het CDA op deze bijeenkomst werd zeer gewaardeerd.
Met een mevrouw had ik het nog over de vraag: ’Wat kunnen
vrijwilligers en familieleden wel doen in de thuiszorg en wat niet?’ gesproken. Voor mij is het antwoord op deze vraag
belangrijk. We kunnen dit namelijk meenemen in ons verkiezingsprogramma. De
avond bij de vakbond heb ik ervaren als aangrijpend, maar ook zeer
waardevol. In de campagne en daarna wil ik met de vakbonden in gesprek blijven om die en andere vragen te beantwoorden.
Jos
van Ginneken.
ziekenhuis De Honte over de thuiszorg bij ZorgSaam. Na aanmoediging van mijn
pastoor en na contact te hebben gehad met fractielid Jack Begijn besloot ik hier
naar toe te gaan. Daar aangekomen waren er al drie CDA’ers: Jack Begijn namens
de fractie en Corry en Dick van der Endt. De avond werd gehouden in de kerkzaal.
De ruimte was te klein om alle belangstellenden (ruim zestig) een goede plaats
te geven. Daarom werd na het weghalen van de zijwanden een deel van de kantine
betrokken bij de vergaderruimte. De ruimte hing vol met AbvaKabo vlaggen en
posters.
De avond werd geopend door de voorzitter van de Terneuzense
afdeling en wij, van het CDA, werden in het bijzonder welkom geheten. Na de
voorzitter kwam een landelijke medewerker van de FNV aan het woord. Hij vertelde
over het zorgakkoord en de gevolgen daarvan op de thuiszorg. De stemming was
gezet, het akkoord was slecht. Er wordt teveel bezuinigd en er is te weinig
aandacht voor de problemen van verzorgers en verzorgden. Ook let de gemeente te
weinig op de uitgaven voor zorg. Het budget dat ze hiervoor krijgt wordt naar de
mening van vakbondsleden niet volledig aan zorg
uitgegeven.
De verhalen waren soms confronterend en schrijnend. Jack sprak
van ’Een ander verhaal dan dat ons door de gemeente wordt voorgehouden’. “Daarom
is het goed hier aanwezig te zijn en jullie kant van het verhaal te horen.” Er
werden acties aangekondigd en er werden harde woorden gesproken over de
zorgverzekeraars én de politiek. Dit was soms moeilijk om te horen. Toch was
het ook mooi en goed. In persoonlijke gesprekken met de aanwezigen werd je
deelgenoot van de emoties en irritaties onder de verzorgers. De
onderhandelingen tussen werkgevers en werknemers verlopen hard en kil, zo werd
ervaren. Hierdoor moeten de bonden er soms met gestrekt been
ingaan.
De oproep om actie te voeren klonk steeds harder.
Vertegenwoordigers van de Zeeuws-Vlaamse gemeenten kunnen binnenkort een
uitnodiging verwachten voor een gesprek. Zo willen de mensen uit het veld hun
verhaal laten horen aan de verantwoordelijke bestuurders. De aanwezigheid van
het CDA op deze bijeenkomst werd zeer gewaardeerd.
Met een mevrouw had ik het nog over de vraag: ’Wat kunnen
vrijwilligers en familieleden wel doen in de thuiszorg en wat niet?’ gesproken. Voor mij is het antwoord op deze vraag
belangrijk. We kunnen dit namelijk meenemen in ons verkiezingsprogramma. De
avond bij de vakbond heb ik ervaren als aangrijpend, maar ook zeer
waardevol. In de campagne en daarna wil ik met de vakbonden in gesprek blijven om die en andere vragen te beantwoorden.
Jos
van Ginneken.