Een leuk idee, hoe begint dat? Heel simpel eigenlijk. Vorig jaar liep ik door het centrum van Terneuzen en viel het me op dat er geen kerststal was. Waarom eigenlijk niet vroeg ik me af. Als christen wilde ik graag dat het kerstverhaal niet alleen binnen maar vooral ook buiten de kerk werd verteld. Daarom de stal. Hoe moeilijk kan dat nou zijn, dacht ik. Een jaar later is het antwoord, toch best wel moeilijk, maar heel leuk. Hieronder volgt het verhaal.
De eerste met wie ik het idee deelde was Henk Siersema van het CDA. Hij heeft mij in contact gebracht met verschillende mensen en organisaties die mij wel konden helpen. Te beginnen met Jan Harte. Jan is een gemotiveerde vader die werkt bij centrum management; de organisatie die het centrum leefbaar houdt. Met hem ben ik aan het denken en plannen geslagen en al snel lag er een plan. Mijn moeder kende een kunstenaar en leerkracht basisonderwijs in Brabant die al eerde stallen heeft ontworpen, zijn naam is Leo Hulsthof. Leo stemde in met het bouwen van de stal en ging aan de slag met het verzamelen van hout. Toen Jozef, Maria en Jezus nog. In plaats van de beelden te kopen heb ik Arjelien van Dijke benaderd van Toonbeeld. Zij heeft met haar collega’s en jonge kunstenaars gewerkt aan de beelden. Dan nog de schaapjes, deze heb ik van een goede vriend van mij mogen lenen.
Als laatste en aller belangrijkste, de locatie. Waar in het centrum komen veel mensen langs én staat de stal veilig voor regen, wind en vuurwerk? Het antwoord was, de Rode Beuk. Dit is een restaurant dat wordt gerund door de cliënten van Arduin. De reactie was volledig positief. Natuurlijk mocht de stal bij hen staan, graag zelfs.
Voor alles op 13 december stond moesten nog wel wat hordes worden genomen. Te beginnen met het vervoeren van de kerststal. In weer en wind heb ik die samen met Leo, mijn papa, mijn mama en broertje in Brabant uit elkaar gehaald, in een vrachtwagen geladen en in twee dagen weer bij de Rode Beuk opgebouwd. Het vervoeren van de schapen op de dag zelf was ook nog een hele klus. De twee schaapjes waren niet mak als lammetjes en met moeite kregen we ze in de auto, naar de stal. Toch toen het er allemaal stond was het prachtig!
2013 jaar later heeft Jezus zijn belofte waargemaakt. Mensen bij elkaar brengen, een wereld waarin we samenwerken en waarin voor iedereen plaats is. Dat is niet alleen het verhaal van Zijn komst op aarde, maar ook het verhaal van de kerststal in Terneuzen. Voor iedereen die mij heeft geholpen, heel erg bedankt!
Jos van Ginneken.
De eerste met wie ik het idee deelde was Henk Siersema van het CDA. Hij heeft mij in contact gebracht met verschillende mensen en organisaties die mij wel konden helpen. Te beginnen met Jan Harte. Jan is een gemotiveerde vader die werkt bij centrum management; de organisatie die het centrum leefbaar houdt. Met hem ben ik aan het denken en plannen geslagen en al snel lag er een plan. Mijn moeder kende een kunstenaar en leerkracht basisonderwijs in Brabant die al eerde stallen heeft ontworpen, zijn naam is Leo Hulsthof. Leo stemde in met het bouwen van de stal en ging aan de slag met het verzamelen van hout. Toen Jozef, Maria en Jezus nog. In plaats van de beelden te kopen heb ik Arjelien van Dijke benaderd van Toonbeeld. Zij heeft met haar collega’s en jonge kunstenaars gewerkt aan de beelden. Dan nog de schaapjes, deze heb ik van een goede vriend van mij mogen lenen.
Als laatste en aller belangrijkste, de locatie. Waar in het centrum komen veel mensen langs én staat de stal veilig voor regen, wind en vuurwerk? Het antwoord was, de Rode Beuk. Dit is een restaurant dat wordt gerund door de cliënten van Arduin. De reactie was volledig positief. Natuurlijk mocht de stal bij hen staan, graag zelfs.
Voor alles op 13 december stond moesten nog wel wat hordes worden genomen. Te beginnen met het vervoeren van de kerststal. In weer en wind heb ik die samen met Leo, mijn papa, mijn mama en broertje in Brabant uit elkaar gehaald, in een vrachtwagen geladen en in twee dagen weer bij de Rode Beuk opgebouwd. Het vervoeren van de schapen op de dag zelf was ook nog een hele klus. De twee schaapjes waren niet mak als lammetjes en met moeite kregen we ze in de auto, naar de stal. Toch toen het er allemaal stond was het prachtig!
2013 jaar later heeft Jezus zijn belofte waargemaakt. Mensen bij elkaar brengen, een wereld waarin we samenwerken en waarin voor iedereen plaats is. Dat is niet alleen het verhaal van Zijn komst op aarde, maar ook het verhaal van de kerststal in Terneuzen. Voor iedereen die mij heeft geholpen, heel erg bedankt!
Jos van Ginneken.